Ella zette de motor af, waarna haar boot langzaam naar de kust dreef. Zonder boordlichten om haar als leidraad te dienen was er alleen het bleke maanlicht dat de rotsen bescheen die voor haar lagen. Ze was gespannen, hield vaste greep op het roer. Hoge bomen rezen boven haar op, waardoor ze in de duisternis terechtkwam terwijl ze naar een veilige plek zonder om aan te meren. (bron 90)
 |
| Dit is ook een Ella, op het moment van plaatsen 44, woonachtig in Namibië (1) |
Zo wil weer eens een keer een boek invoeren, begint het met een meisjesnaam, waarmee waarschijnlijk zeer weinig andere boeken zullen beginnen. Het is wel de naam van een meisje hier in de buurt, maar de kans dat zij een boek gaat schrijven over 20 jaar, beginnend met haar eigen naam, dat ik dan ooit nog eens zal gaan invoeren is ook vrij klein.
BeantwoordenVerwijderen